***

karmiona kłamstwami
znam je
pojona nadzieją
literacka fikcja autorstwa życia
ogłupiona śmiechem
niekoniecznie prawdziwym
przestałam się dziwić
że anioł okazał się przyziemny
że miłość kulawa i bez skrzydeł
że prawda to pojęcie względne
że dobroć to tylko wieczko do
nieistniejącego pudełka
że sen staję się jawą i
znika wraz z przebudzeniem
że szczęście rysuję się samo
kiedy my stoimy tyłem
że wszystko jest niczm,
a nic jest wszystkim...
teraz... jak mam żyć...
jeśli każdy dzień uciekł...
jeśli wszystko okazało się snem...

autor

ante

Napisany: 2006-04-02 Dodano: 2006-04-02 23:02:05

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie