...

koronki łez strachu
spływają czarnymi myślami
ślisko oklejając pajęczynę
przyszłych zdarzeń

żaden skrawek nadziei
nie przyklei się do i
tak cienkich nici

tylko wziąźć to całe
misterium i zerwać
silnymi dłońmi
ugnieść jak ciasto

wsadzić do pieca
ukształtować człowieka
silnego mocnego
tak innego od nas

by stał się skałą
rozlał niebem nad
strachem i samotnością
naszych codzienności

jednak nie dane być nam
mocarzami co zmieniają
bieg historii i łamią czas
jak koło przyszłych świętych

klękamy więc w zawieji
przeciwnych nam zdarzeń
tuląc się do siebie
czekamy lepszych czasów

autor

orion

Dodano: 2008-08-15 20:59:45

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie