Wiersz czterysta czterdziesty drugi
Czy to panika goni ludzi
a może to ludzie gonią za paniką
a od paniki trzeba odpocząć
tylko czy jest to dzisiaj możliwe.
I nie ma sensu byśmy rozpaczali
gdy los zagna nas do kąta
tylko postać w tym kącie ile trzeba
by potem dać życiu się zaskoczyć.
I wcale nie trzeba być fortuny dzieckiem
bo ona swoje ma kaprysy
i dość często bierze z człowiekiem
rozwód.
A czy poeci mogą się
zmęczyć pisaniem wierszy
i czy w alfabecie jest za mało liter
a może jest ich za dużo
by kolejne pisać wiersze.
A ty człowieku
o czym lub o kim myślisz
że ciągle masz łzy w oczach
wytrzyj te łzy
jeśli nie umiesz
nadzieję zawołaj
jeśli jej nie znasz
mnie przywołaj
ja cię do niej zaprowadze
jeśli mnie nie znasz
znajdziesz mnie w moich wierszach.
autor
neplit123
Dodano: 2019-04-05 15:43:13
Ten wiersz przeczytano 583 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Panika i rozwód nie są niczym dobrym.
Ciekawy wiersz.
Teraz jest logiczne po poprawce - ale słowo Bóg jest
domyslne Sławku Sadzie - autor użył - "mnie" w swoich
wywodach. Punkt zostawiam:)
Interesujący przekaz. Można by słowa zaczynające się
od „A ty człowieku...” zakończyć słowami
„jeśli mnie nie znasz
znajdziesz mnie w wierszach tego autora”
Wtedy przemawiałby Bóg.
Pozdrawiam serdecznie. :)
pozdrawiam serdecznie ...
Świetny przekaz dla ludzi płynie z wesami.
Pozdrawiam serdecznie
Dobry wiersz .
Kiedy rozum strach odbiera
a panika gna do kąta
wtedy trudno się po zbierać
rozum się w domysłach pląta
Pozdrawiam serdecznie
nadzieję zawołaj
jeśli jej nie znasz
mnie przywołaj
ja cię do niej zaprowadze
jeśli mnie nie znasz
znajdziesz mnie w moich wierszach.
Poeta się nie męczy, on tworzy. Pozdrawiam.