Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wiersz czterysta pięćdziesiąty...

Łzy które niagarą rozpaczy
płyną po ludzkiej twarzy
bez zastanowienia
trzeba osuszyć promieniami
słońca nadziei.
A wskazówki rozpędzonych zegarów
odmierzają samotne chwile
wypatrując godzin miłości.
A w sercu nadziei więcej
bo życie każdego dnia
uśmiecha się do mnie
i daje różne niespodzianki.
A gdy ci w nudzie
będzie płynął dzień
idź do drugiego człowieka
i nudzcie się razem
może wtedy nudno nie będzie
bo człowiek z człowiekiem
nudzić się nie może.

autor

neplit123

Dodano: 2019-04-30 15:23:57
Ten wiersz przeczytano 527 razy
Oddanych głosów: 8
Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (8)

_wena_ _wena_

najgorsza jest samotność we dwoje
ciekawy wiersz
pozdrawiam :)

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

/A gdy ci w nudzie
będzie płynął dzień
idź do drugiego człowieka
i nudźcie się razem/ to super pomysł :)
Pozdrawiam :)

Kropla47 Kropla47

Ładnie napisany wiersz, pozdrawiam juz prawie majowo;)

AMOR1988 AMOR1988

Kolejna ciekawa refleksja.

@Najka@ @Najka@

I jak najbardziej zgadzam się z puentą wiersza...nudę
czy samotność można zawsze czymś wypełnić,choćby iść
do drugiego człowieka.Mądra refleksja.Pozdrawiam
serdecznie.

tomasztomasz tomasztomasz

"bo człowiek z człowiekiem
nudzić się nie może." - z tym jedynym wybrany z pośród
ludzi tłumu.
Ładnie napisany wiersz, uśmiech dla Ciebie

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »