Wiersz czterysta trzydziesty trzeci
My ludzie
otuleni w swoją obecność
możemy zmienić świat
by łzy smutku nie płyneły
by dzieci nie były sierotami
by chleba i wody
starczyło dla każdego
by słowo pomoc
nie było zapomniane
by miłość nie zgubiła
się w ludzkim świecie.
A mnie nie nauczono nienawiści
nauczono mnie szacunku
nie nauczona mnie płakać
bo życie stale mnie rośmiesza
nie zawracam głowy diabłu
bo Bóg mnie bardziej kocha niż on.
A ty życie i dobry Boże
nie gniewajcie się
na nas ludzi
gdy czasem nie umiemy
dobrze żyć.
autor
neplit123
Dodano: 2019-03-15 15:12:11
Ten wiersz przeczytano 537 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Kolejne Twoje mądre słowa.
Mądre przesłanie, tak trzeba żyć by inni też mieli
pożytek,
pozdtawiam
Przepiękny, refleksyjny wiersz :)
Dobra życiowa refleksja.
Tacy jesteśmy. Istotne jest to, aby umieć rozróżnić to
co ważne i tak jak piszesz, dobrze żyć.
Pozdrawiam.
Marek
refleksja pełna wiary
i to jest wiersz piękny ...
Wruszył mnie wiersz refleksją, która mi przyszla nade
mną - w ostatnch strofach. BDB!
Pozdrawiam serdecznie:)
Świetny wiersz
Dobry wiersz.
Pozdrawiam
by łzy smutku nie płyneły
by dzieci nie były sierotami
by chleba i wody
starczyło dla każdego
by słowo pomoc
nie było zapomniane
by miłość nie zgubiła
się w ludzkim świecie.- piękne przesłanie
Życie przynosi wiele refleksji, prowadzi do rozmyślań
i zadumy. Jeśli tylko z pozytywną puentą, to dobrze.
Pozdrawiam.