Wiersz dla silnych!

Zamykam oczy - kartka pognieciona...
Czy znów będę miała sen jak Ona jest gwałcona?
Jak krzyczy własnym ciałem,jak krzyczy całą duszą,
gdzie marzenia ulotne ziścić się nie muszą?
Gdy nagle całe życie ucieka jej jak zjawa,
i myśli,że Ona przez to musi przejść - ta zawsze dzielna i łaskawa.
Której uśmiech nigdy z ust serdecznych nie schodził,
której żal cierpienia innych - własne marzenia grodził.
Kim jest ten jegomość co odziera ją z jej dumy?
Kim on się śmie nazywać nadwyrężając cieńkie życia struny?
Czym Ona zawiniła,że taką kare idzie płacić jej?
A może on stara się odkupić blaski ciemnen duszy swej??
Jak może ją nazywać "damą serca,ciał i dusz"?
Czy może ją odbierać innemu na zawsze już?
Za to kara powinna go spotkać ogromna.
Jednak jak zawsze nie widzi tego żadna osoba postronna.
Co dzieje się z ludźmi,że język nagle tracą?
I tak to nie oni najwyższą cenę za to płacą.
A może nie musze się unosić,bo sen to tylko jest?
A może martwić, że tak zdarza się?

Wiersz ten jest dla silnych,co potrafią wiecznie trwać,
I co nie zapomną, by w potrzebie pomocną rękę dać...

autor

marzycielka_18

Dodano: 2006-08-03 11:48:16

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie