Wiersz dwieście sześćdziesiąty ósmy
Najpierw życie
potem śmierć
najpierw młodość
potem starość
najpierw samotność
potem miłość
tak wygląda
ludzkie istnienie
a ja lubię
ten czas który płynie
bo to zegar
mojego życia
kiedyś zegar
się zatrzyma
nie po to
by mnie zabić
ale po to
by przenieś
mnie do raju
i wciąż człowiek
zadaje sobie
to pytanie
czy może
trochę zasługuję
na nieco więcej
niż dostaje
autor
neplit123
Dodano: 2017-11-24 14:10:07
Ten wiersz przeczytano 420 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
wszystko w przyrodzie ma swój właściwy czas
miłego dnia
Ciekawa refleksja. A co szkodzi dostac więcej jak
dostaliśmy. Ciekawe rozważanie. Pozdrawiam.
W sumie nasze zycie to chwila w galaktyce, pozdrawiam
ciekawie - u Ciebie zawsze wiersze z rozważaniem o
życiu - lubię zajrzeć :)
ciekawa refleksja ...czasem chciało by się więcej mieć
niż nam dano - ale cieszmy sie z tego co mamy:-)
pozdrawiam
Jeśli ma miłość i zdrowie to ma wszystko :)
Pozdrawiam :*)
każdy chciałby więcej niż dostaje...
Takie to już koleje losu człowieka. Życie tak szybko
ucieka. A za drzwiami Biała Dama już czeka.
Fajny, refleksyjny wiersz. Pozdrawiam. Głos zostawiam
;)))
Bardzo mądrze napisałeś.
Chciałem tylko zauważyć, że śmierć to przejście z
życia do życia, pozdrawiam serdecznie :)
"Jak ten czas szybko mija - a to my mijamy."
- Stanisław Jachowicz.
Pozdrawiam Neplit.
ładna refleksja, pozdrawiam :)