Wiersz dwieście sześćdziesiąty...
Kiedy człowiek
ma żyć jak nie już
kiedy ma kochać
jak nie już
kiedy śmiać się ma
jak nie dziś
płakać jeszcze zdąży
i ciesz się
że ciągle masz twarz
kiedy inni ją stracili
w imię głupoty
lub nienawiści
dlatego przechodźmy ostrożnie
by nie potrącić dobra
przechodźmy cicho
by nie zagłuszać
wołania o miłość
a gdy promień słońca
cię obudzi
niech dopadnie
cię myśl znana
lepiej drogi
swe skrzyżować
niż poplątać
by pogmatwać
autor
neplit123
Dodano: 2017-11-23 15:15:20
Ten wiersz przeczytano 417 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
śmiejmy się i kochajmy dziś, bo jutro jest niepewne
miłego dnia
No wlasnie. Dobra refleksja.
Pozdrawiam:)
I tak trzymaj:)
super wiersz:)
Pozdrawiam**
Interesująco o życiu.
Dobry refleksyjny wiersz. Pozdrawiam serdecznie z
uśmiechem.
"i ciesz się
że ciągle masz twarz
kiedy inni ją stracili..." Święta prawda. Codziennie
spojrzeć w lustro trzeba.
Serdeczności:-)
lubię Twoje refleksje.
ma żyć jak /nie już/-(nie teraz.)
To jest piękne, świetne, podoba mi się jak zawsze to,
co piszesz, pozdrawiam:)