wiersz o nas....
nie umiemy żyć ani z sobą ani bez siebie
a dni składają się z westchnień, ze
wspomnień
i z czekania..nie wiem nawet na co
w cuda i w Twoją miłość już przecież nie
wierzę
już dawno mnie nauczyłeś
że romantyk to naiwniak
że nie ma miłości bez przyjaźni
a pzryjaźń wymaga czasu
a my nie mamy czasu dla siebie......
więc wszystko poległo w gruzach.
nie, to nie koniec naszej wspólnej drogi
bo co z przywiązaniem?
nie może tak po prostu odejść w nieznane
tyle lat, chwil, wspomnień, łez
uronionych....
ale chyba jeszcze więcej mazreń....o
nas...tych urojonych....
nie wim Skarbie, nie wiem Kochanie
jesteśy razem...i jak na razie to tak
zostanie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.