Wiersz pięćset osiemdziesiąty...

Kiedyś pocztówka w biegu skreślona
miała komuś o nas przypomnieć
dziś pocztówka stałą się staromodna
bo inaczej o sobie przypominamy
pocztówkę zamieniliśmy na
tą zwykłą obecność.
W płaszcz życia przyodziani
szukamy szczęśliwego losu
czas zaciera nasze ślady
tam gdzie już byliśmy
a nasza krucha pamięć
czy zapamięta te słowa
że życie do nienawiści
nas nie zaprasza
lecz do miłości wysyła nam zaproszenia.
Gdy samotność uśpi bieg życia
czy miłość od razu się obudzi
gdy karty rozda los
kto powie sprawdzam.
Tkwi pułapka w życiu
gdy je ktoś na poważnie bierze
bo się ono kończy śmiercią
smutnym w raju ciasno będzie
smutek tu na ziemi zgubić muszą.

autor

neplit123

Napisany: 2020-09-24 Dodano: 2020-09-24 15:30:56

Ten wiersz przeczytano 339 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie