Wiersz pięćset osiemdziesiąty piąty
Wśród ludzi przepięknie jest
bo trzeba by samotność
stała się przeludniona
wtedy miłość nabierze nowych sił.
Wolę po cichu bujać w obłokach
niż na głos się smucić
wolę smutek podobny do radości
niż miłośc która staje się nienawiścią.
Wciąż na zabój
w życiu zakochany
mam nadzieję że
odczule się od śmierci
a uczulę na raj.
autor
neplit123
Dodano: 2020-09-30 15:22:19
Ten wiersz przeczytano 390 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Ja też kocham życie.
Pozdrawiam serdecznie
"Wolę po cichu bujać w obłokach
niż na głos się smucić
wolę smutek podobny do radości
niż miłośc która staje się nienawiścią.
Wciąż na zabój
w życiu zakochany" piękna esencja wiersza :)
Wciąż na zabój
w życiu zakochany- to tak jak ja.