Wiersz pięćset piędziesiąty szósty

Jestem na spacerze
nieoczekiwanie spotykam nienawiść
pan w którym kierunku idzie spytała
w przeciwnym niż ty odpowiadam
a gdy spotkam miłość
położę palec na ustach
o nic nie zapytam
tylko pozwolę jej wziąć się za rękę.
Różne są ludzkie losy
lecz w sercu noszę nadzieję
że zawsze znajdą się
jakieś wspólne ścieżki.
Milczeć nie wypada
gdy radość mnie woła
po coś mnie ona woła
mam nadzieję że chce
zabrać moją nudę.
A ludzie pozbawieni
nadziei i pełni wątpliwości
z utęsknieniem czekają na to
bajkowe żyli długo i szczęśliwie.

autor

neplit123

Napisany: 2020-04-21 Dodano: 2020-04-21 15:44:51

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie