Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wiersz pięćset siedemdziesiąty...

Gdy życie nagrody rozdaje
uczynić muszę to koniecznie
zawołać wszystkich by ich
nagrody nie przepadły
a swoją nagrodę odbiorę na końcu
bo najpierw nacieszę się
widokiem nagrodzonych ludzi.
Jak codzień w me serce zagląda
nadzieja i pyta jest dla mnie tam miejsce
nie wyobrażam sobie by cię tam nie było
boś ty umiłowana ma przyjaciółka.
Czy to na własną zgubę
czy to na własną korzyść
możecie miłości się wyrzec
lecz istnieć ona nie przestanie
bo za jakiś czas znów
wam o sobie przypomni.
Wciąż pali się świeczka mego życia
lecz kiedyś śmierć ją zdmuchnie
lecz Ty Boże zapal ją na nowo
a ja na pewno pojawię się w raju.

autor

neplit123

Dodano: 2020-08-13 15:03:29
Ten wiersz przeczytano 410 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (1)

waldi1 waldi1

To pewna jak dwa razy dwa ...

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »