Wiersz pięćset sześćdziesiąty ósmy

Gdzie spojrzysz ludzie i ludzie
trwa ludzki pochód
tylko w które strony ten pochód
oby ta ludzka wędrówka
kiedyś zakończyła się w raju.
Widziałem dziwne obrazy
noc w środku dnia
dzień w środku nocy
wodę która nie chłodziła
słońce które nie grzało
mam nadzieję że to
był sen a nie rzeczywistość.
Gdy nie mam w sobie
nadziei i miłości
jestem jak te schody bez poręczy
i ciężko po nich wejść
na górę radosnego życia.

autor

neplit123

Napisany: 2020-07-07 Dodano: 2020-07-07 15:18:19

Ten wiersz przeczytano 343 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie