Wiersz pięćset sześćdziesiąty...
Dawniej obciążony smutkiem
dziś z radością trzymam mocne więzy
dawniej bojący się śmierci
dziś niewierzący w koniec życia
dawniej słuchający oszczerstw
dziś na nie głuchy
dawniej głodny bliskości
dziś nakarmiony obecnością
dawniej widzący wady
dziś ślepy na nie
dawniej zamknięty w sobie
dziś otwarty dla ludzi
oto ja
lecz czy kiedyś usłyszę
oto człowiek.
autor
neplit123
Dodano: 2020-06-02 15:02:28
Ten wiersz przeczytano 448 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
dawniej i dziś oby w harmonii ...
To już zależy od Ciebie; pozdrawiam serdecznie.
to znaczy, że jednak człowiek może się zmienić.
dobry wiersz,
człowiek z biegiem lat zmienia swoje
przyzwyczajenia,choć nie możemy tego powiedzieć o
wszystkich,
pozdrawiam:)