Wiersz polityczny

Postawę obserwatora przyjmuję,
pozbawiony złudzeń i nadziei,
patrzę jak świat się smogiem truje,
jak trawa przestaje mieć kolor zieleni.

I gorzko, rozgoryczenia pełen,
z osiemnasto-procentową szansą
na przeżycie, mam nieskrywaną obawę,
że skończy się ludzkie bycie!

Ziemio! Nie, nie jest to lewacki bełkot.
Nie, wszak patrzę racjonalnie.
Za wysoki to dla ludzi mur, płot –
nie jestem złośliwy specjalnie.

Bomba atomowa,
nierówność społeczna.
Wszystko to wybuchnie,
a ekologia będzie pierwsza.

Wieszczę, mając tylko ośmioprocentowe
szanse na przeżycie, to nic –
Skończą się brzuchy plażowe,
skończy się europejskie tycie!

autor

Poukładany

Napisany: 2018-12-07 Dodano: 2018-12-07 00:38:54

Ten wiersz przeczytano 830 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie