wiersz przeciwbólowy
Ewie przyjaciółce od biedy
w twoich Bieszczadach, w starej biedzie
prozą, piosenką może wierszem
miałem ci siebie opowiedzieć
więc się nie żegnaj ze mną jeszcze
na moich cichych wrzosowiskach
gdzie pan borowik się rozgościł
opowiem ci o sobie wszystko
byś już nie miała wątpliwości
wiesz przecież bardzo było warto
pisać i uczyć się na pamięć
a nawet jeśli by się zmarło
poezja życiem pozostanie
obojgu wiara nam nieobca
że wszystko można spłacić wierszem
hulając razem po manowcach
więc się nie żegnaj ze mną jeszcze
Komentarze (15)
gdybym był przy tobie trudno byłoby się pożegnać
gdybyś mówił do mnie wierszem .
Podoba mi się
Ślicznie.
Po prostu, pięknie! Pozdrawiam!
za wielką niedźwiedzicą;)
https://www.youtube.com/watch?v=ye01lcAmwK4
Oj jak ładnie się czyta, z ogromną przyjemnością:)
W drugiej zwrotce czytam " szczerze opowiem o mnie
wszystko" albo cos innego , bo tylko tu zgrzyta
sredniowka...a wiersz ekstra czytanie sama
przyjemnosc...wybacz moje marudzenie
Duża przyjemność czytania takich wierszy. Ładny
dziewięciozgłoskowiec.
"obojgu wiara nam nie obca" - głośno myślę, czy nie
przestawić słowa /wiara/, aby /obojgu nam/ było bliżej
siebie?
Pozdrawiam
Bardzo kojąca i przeciwbólowa jest Twoja poezja i
wiersz
Piękna dedykacja dla wspaniałej Przyjaciółki
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny wiersz.
Z przyjemnością...
Pozdrawiam :-)
Melodyjna melancholia, ech, te "cudne manowce":))
Nieobca łącznie?
To jest prawdziwa poezja...
Podoba się:)
z przyjemnością poczytałam :)
Przeciwbólowa Twoja POEZJA.
Miło przeczytać :)