Wiersz przemyslany.

Jeśli tytuł ma być treści esencją.
Więc dam tytuł, bo mam moc dawania.
Tylko tyle, choć każdy chciałby więcej.
Niech będzie...
"Niech nie będzie".

Niech chociaż stara się być. Przez chwilę.
Bym zdążył zapamiętać. Zapisać i zapomnieć.
Żeby litery nauczyć stać w rzędach. Na baczność.
W zimnym domu, gdzie się nie można schować,
gdzie nie można uciec przed pospolitością.

W piątym wersie już jest po strachu.
Nie ma chłodu brudnego betonu i bólu oczu.
Na końcu piątego wersu też jest rym.
Lecz to rym radosny. Trochę naiwny,
ale co z tego?
W końcu ja też pewnie bym nie zrozumiał.

No i morał. Poza pięknymi słowami,
miedzy metaforą a cierpkim porównaniem. Morał.
Szukamy razem. Bo co dwie głowy to nie jedna.
Święty Graal, co go wszyscy widzą.
Przeważnie tam, gdzie go wcale nie ma.

autor

nikt

Napisany: 2008-05-12 Dodano: 2008-05-12 14:01:36

Ten wiersz przeczytano 786 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie