Wiersz rozpaczy
już ostatni wiersz maluje błekit moich oczu, dla Ciebie...
jesienne liście odziały
to bezdomne ciało...
kolor nieba stracił blask
słońce w deszczu się skąpało
trzask!
piorun gdzieś w oddali krzyczy
strasznie tak
to nic przecież...
to nic...
we mnie więcej żalu
złości, smutku czy goryczy...
kiedy tańczę boso
na padole balu...
Boże! chyba mnie nie widzisz!
stoję naga w mroźnym chłodzie
podaj dłoni skrawek nędzny
podaj jego cień...
wciąż się ślizgam po Twym lodzie...
...żegnaj ukochany...
autor
Jamie
Dodano: 2008-10-26 22:14:37
Ten wiersz przeczytano 633 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Trochę jak depresja przelana na papier.
Pomimo smutnego charakteru wiersza jestem na TAK, bo
ma autentyczny klimat, który czytelnikowi się udziela.
Poezja 3li. (w/g mnie)
jesień często staje się symbolem schyłku, kresu,
kryzysu. Bezsilność i bezradność emanują z tego
wiersza
dramat w miłośći w temacie gości, dobrze nakreślony,
przeze mnie kupiony, na TAK.