Wiersz szukający

kończą żywot w słoiku - słyszałeś coś podobnego, Stokłosy?
gdzie im było tak spieszno, dokąd szły na jednej nodze,
że teraz giną bez ideologii, bez przyczyny,
dla której każdy z nich oddałby życie
jak świeży liść sałaty, letni deszczyk,
lub kilka klatek filmu z discovery channel
dla tych, co wciąż marzyli o oscarze za swój występ -
pokonanie czterech schodów, ogrodzenia,
prześliźnięcia się tuż obok miski z wodą
psa śpiącego w cieniu, już staruszka.


trwają zatopione raz ostatni w swoim śpiewie -
śmierć jest sztuką u ślimaków - szuka sensu.
wywołana upartością ogrodniczki zamieni je za chwilę w trochę płynu,
mętnej cieczy. i co po powiesz Stokłosy, co mi rzekniesz?
czy katem będziesz i w tych słowach nie odnajdziesz
smużki na trawie lśniącej w słońcu
wciąż piękniejszej?

Moja strona autorska na FB - zapraszam korzystających: https://www.facebook.com/jgrabarzpoezja?pnref=story

autor

LittleRedRose

Napisany: 2015-10-11 Dodano: 2015-10-11 11:02:40

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie