Wiersz trzysta osiemdziesiąty...
Gdy będziesz chciał
zatrzymać czas na wieczność
nie uda ci się
bo przyjdzie zdziwienie
i przekonasz się
że to wieczność cię zatrzyma
na czas bez czasu
i tak jak wody
miłości potrzebujemy codziennie
a kiedy w smutku pogrążony
stwierdzisz że nie masz nic
to głośno krzyknę sprzeciw
bo masz coś
masz życie
a ono ciebie ma
bo człowiek i życie
to najstarsza i odwieczna para
autor
neplit123
Dodano: 2018-12-10 15:55:08
Ten wiersz przeczytano 373 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Złapał Kozak Tatarzyna a Tatarzyn za łeb trzyma.
Człowiek zazębia się ze swoim życiem o stają się
jednością.
Dobry wiersz.
Życzę Tobie białych, zdrowych, pogodnych i
refleksyjnych Świąt Bożego Narodzenia. :)
ciekawe rozważania.
coś jest w tych rozważaniach
Pozdrawiam :)
No i znów mądrze, pozdrawiam :)
Człowiek z życiem w jednej chodzą parze,
póki zabawa ma ochotę trwać,
jednak bardzo szybko się okaże,
że na rozstanie nadchodzi już czas.
Fajny wiersz o życiu. Pozdrawiam. Miłego wieczoru :)