Wiersz trzysta osiemnasty
Życie moje
raz jesteś szczęśliwe
innym razem zamieniasz
się w dramat
a ja i tak
kocham się w tobie
bo wiem że
wygodniej się żyje
gdy wierzy się w miłość
i nie popełnię
tego najgorszego błędu
i nigdy nie uwierzę
że ty życie
przegrasz ze śmiercią
więc żegnaj biała damo
ja i życie
cie nie znamy
a ty człowieku
nie bój się patrzeć
tam gdzie inni
spojrzeć się boją
ty pójdziesz
do przodu
oni w tyle zostaną
i niech się
skończy już ten czas
gdy wiara nadzieja i miłość
nie mogą nic
pozwólmy im działać
i sam siebie oszukam
jeśli cię życie
nie nazwę miłością
bo nie chce
udusić się
w samotności i głupocie
a los ukrył
przed naszym wzrokiem
wszystkie szczęścia
i nagrody jeśli
nie będziemy ślepi
to jeszcze dziś
je zobaczymy
a ty samotności
nie trzymaj mnie
w klatce nawet
gdy ta jest ze złota
zamknij mnie
w więzieniu miłości
Komentarze (11)
zgadzam się, życiu sens nadaje tylko Miłość
Ładnie.
Wiersz zauroczył mnie swoją mądrością w swojej pięknej
całości. + i Miłego dnia.
Fajny i bardzo ładny wiersz. Piękne te więzienie
miłości. Pozdrawiam.
Miłość to słodkie więzienie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Przepięknie, tak refleksyjnie i życiowo. Owszem niech
tylko ogarnie nas tak do głębi miłość, pozdrawiam
serdecznie;)
Witaj w klubie Zakochanych w Życiu :)
Pozdrawiam serdecznie
☀
Miłosne kajdany mogą być przyjemne w noszeniu :)
Pozdrawiam :)
Kochaj siebie, kochaj świat i innych ludzi,
nie tylko we śnie, także gdy się obudzisz.
Fajny wiersz. Pozdrawiam. Miłego dnia :))
Bardzo ciekawy wiersz i wiele w nim wątków można
wysnuś Jednak miłośc jest na pierwszym miejscu i tak
trzymaj :)
Pozdrawiam serdecznie :)
"Miłość - klatka z kratami ze szczęścia."
- Claudia Cardinale.
Spokojnego weekendu Neplit.