Wierszem pisana saga o...

Ile naprawdę po Giaurze zostało?
I o Lilii serc dwóch kochance?
Czy z chwilą śmierci, życie ustało?
Czy owoc miłości pozostał w podarce?
Umarł zapewne, tchu mu zabrakło
Widział to każdy, ciekawością pchany
Osób złowieszczych wokóło brakło
I sam spowiednik w przyjaźni oddany
Prosząc przed śmiercią o skromny pochówek
Słowa dotrzymał mnich wierny w ciszy
Sekret spowiedzi zachował choć smutek
Dławił mu w mękach pokłady duszy
Dół wykopany i trumna złożona
W niej ciało sine, powieki zamknięte
Innych przestrasza, choć niepewność spłasza
W chwili gdy wieko zostało domnkięte
Uroczystość skończona, każdy w swoją stronę
Szybko odchodzi, w codzienność wracając
Tylko spowiednik swe serce skruszone
Nad grobem klęczy w modlitwie oddając
W kieszeni habitu, poszukał wytrwale
Przedmiotu co w dłoni złotem się mienił
Na grobie współbrata położył ospale
W swym sercu pragnąc by los sie odmienił
Pamiątke od wieków stanowił w rodzinie
Medalion z ryciną o okrągłych brzegach
Właściciel jego już w śmierci dolinie
Swoje przekleństwo wraz z życiem pogrzebał
Zwlekał czas jakiś, po czym wstał żwawo
Uszedł i spojrzał przez chwile za siebie
Odszedł kawałek szybko, równawo
Widząc złe znaki pedzace po niebie....

autor

Julian Carax

Dodano: 2007-05-27 18:54:25

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie