WIERSZOBÓJCA

Bywają chwile,że wielu z nas tak sądzi...Uważam,że
nasze wiersze powinny ujrzeć światło dzienne,nie
możemy ich zamykać,przecież mają serce i duszę,którą
wkładamy pisząc...Pozdrawiam serdecznie...

Nie lepiej, zdecydowanie gorzej. Zamknąć twórczość na
trzy spusty to dopiero morderstwo.

Nie wątp... lepiej "pozostać w piwnicy" ale nie
wątp... przyjdzie słońce i zechce ogrzać wiersze
promieniami...

Hmm... wiara czyni cuda. Pozdrawiam + zostawiam

Komentarz yamCito mnie poruszył. Ale do rzeczy. Autor
przeżywa najpierw zwątpienie, czyli niewiarę w własne
siły, podczas zetknięcia się się z dobrą poezją.
Później niewiarę demonstruje w tzw. pisaniu do
szuflady. Ostatnia strofka jest dla mnie
niezrozumiała. Zostać katem własnych wierszy? Czyli je
przerabiać, wycinać strofki, dokonując na nich
operacji? Przecież w ten sposób się czegoś możemy
nauczyć, właśnie przez naśladownictwo dobrych poetów
np. klasyka, oraz i przeróbkę własnych wierszy. I
nawet opieka nad końmi nie przeszkadza w tworzeniu.
Pozdrawiam serdecznie.

ładnie bijesz te wiersze...(a tak pół żartem, pół
serio, to dobrze, że zajmujesz się wierszami a nie
końmi...)

Wiecej wiary w siebie:)Pozdrawiam serdecznie+++