Wiersz(o)myśli

Taka iskra to dar z nieba,
nie masz wyjścia, musisz pisać ku naszej radości :)
Pozdrawiam ciepło:)

Czasami mam Ewo ochotę powiedzieć... niestety tak
;-)))

Nasze wiersze to my...

To też świetny pomysł. Tylko na wnuki muszę poczekać.
Może któreś zechce? ;-))))
Pozdrawiam serdecznie

Ta iskra zostaje w nas a potem dla potomnych takie
pamiątki ,moja wnuczka już sobie zaklepała wiersze
babci dla niej zostają .

lanatictodeath dziękuję za miłe słowa :-) miłego dnia
życzę

Przepięknie poprowadzona refleksja. Czuć namacalnie
boży palec:)

Sarevok dziękuję za miły komentarz :-)
Miłego dnia życzę

Pięknie napisane, świetnie ujęłaś ducha światłości,
który w nas rozpala iskrę Bożą. Kłaniam się :)
pozdrawiam i głos zostawiam ;) +

Aniu moja kochana Ty mnie rozumiesz... Nic już się
więcej nie wymądrzam. Przytulam ciepło

Pięknie ujęłaś w wersy tę iskrę Bożą, przyznam się że
też nie raz próbowałam pozbyć się tej skłonności do
pisania wierszy, ale to chyba niewykonalne.
Uściski. I pisz, bo lubię czytać Twoje wiersze :)

Marylko dziękuję za słowa tak pokrzepiające moje
serce. Przytulam ciepło

Nie da się tej iskry wyrwać,
którą Bóg rozpalił w Tobie,
bez niej przecież, sama przyznasz,
jak niepełny byłby człowiek.

A więc pisz i nas czaruj.
Pozdrawiam ciepło :)

Po mnie strzępy papieru zostaną ;-))) Cieszę się ze
nie tego do .... ;-))))
Serdeczności Najeczko przesyłam

Myśli przelane na papier,to co zostanie po nas...fajne
te przemyślenie wierszowe i pisz nie ustając...miłego
dnia Aniu.