Wierszydło

Coś mignęło, coś błysnęło,
coś upadło i znowu wstało.
To wiatr popycha nowe życie,
przez październikowe zorze,
do listopadowej, białej nocy.

Drzewo nie trzyma już liści,
gałęzie były za słabe,
serce było za ciche,
a mądrość pozostała w dali

Zamknęły się zielone oczy,
zaspane światem,
ponaglane deszczem.
Nie ma parasola czerwonego,
już nas nie zakrywa,
nie pokazuje prawdy.

Uciekłaś na szarej chmurze.
Nie gonię, nie podnoszę nogi.
Zatopiłem się w horyzoncie.
Głęboko wstąpiłem do piekła.
I się cieszę, i podaję Ci rękę.

autor

Zbuntowany Wędrowiec

Napisany: 2007-10-22 Dodano: 2007-10-22 18:18:50

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie