Wierszyk bardzo taktowny

Wstaję co rano, parzę herbatę,
lustro paskudzę swoim odbiciem
i w zamyślenie popadam czasem –
nad niczym wielkim – nad własnym życiem.

I konstatuję, tak spoglądając
na podstarzałą, bliźniaczą gębę,
że już nie jestem kim kiedyś byłem,
a za niedługo kimś innym będę.

Tak – lada dzionek coś strzyknie, piknie,
jakaś łysinka,... jakaś proteza –
niezbyt radosna to perspektywa,
pociągająca też bardzo-nie-za.

Więc by nikogo w lata nie wciągać,
by wam nie zalśnił siwy włos pierwszy
nad tą lekturką – basta, kochani!
Wielce taktownie kończę ten wierszyk.

autor

ajs

Dodano: 2006-03-03 11:00:10

Ten wiersz przeczytano 710 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie