wierzba
my dziś niczym wierzba stara
co to kiedyś szumnie rosła
korzeń twardy zawsze jara
i szumiąca oraz wzniosła
dziś pień cały już spróchniały
wszędzie wkoło szpaków dziuple
i na wietrze trzeszczy cały
czy go ten wiatr nie rozłupie?
pochylona dziś nad wodą
by się przejrzeć w niej dokładnie
już wzrok nie ten jak za młodu
i wygląda nie tak ładnie
prawie klęka na kolana
swe gałęzie macza w wodzie
i ujrzymy kiedyś z rana
jak w niej sama po pas brodzi
z karpy puszczą młode pędy
by powstało nowe życie
to przyrody takie trendy
pewnie sami je widzicie
my też śladem tej przyrody
prawie jak ta wierzba stara
już postawa nie tak młoda
i też nie ta moc w konarach
cała radość gdy patrzymy
na te nasze pędy młode
duma rośnie gdy widzimy
nie gasnącą wciąż przyrodę:)
Tomek Tyszka
8 01 2015 Hull
Tomek Tyszka
Komentarze (45)
Tomku, w ciekawe ramy wrzuciłeś przemijanie:))
Pięknie Tomku wierzba i my tak najpierw pędy młode
powoli się strzejemy i też jak ta wierzba mozemy
powiedzieć próchniajemy. Z taką subtelnościa
porównałeś nas do tej wierzby.
Pozdrawiam gorąco:)
Tomku pięknie opisałeś wierzbę jestem pod wrzeniem
Pięknie, pozdrawiam z uśmiechem
Niech Twoje pędy rośną i dalej dają Ci uciechę i
radość . Pozdrawiam Tomku .
no i pochyliłeś się nad wierzbą :)
Pięknie Tomeczku Najważniejsze to nasze młode pędy
niech wzrastają i nas radują :)
Pozdrawiam pogodnie :)
Ciekawie nas porównałeś do wierzby
pozdrawiam:)
zasłyszane: jednego możesz mi pozazdrościć - dumy z
dzieci ;)
zakoszę Ci te dwa przecinki, tobie niepotrzebne, a ja
będę miała kolację z głowy:)
Czy nie miało być "My dziś niczym wierzba" ? Bo z
układu, który stworzyło postawienie tam przecinka,
wynika, że jesteśmy niczym / od niczego /.
Ladne porownanie do wierzby:-) takie sa koleje
naszego losu:-)
pięknie i o wierzbie, i o przemijaniu - ucieszyła
mnie, uradowała ostatnia strofa
pozdrawiam:)
Już nie lekki humorystyczny wierszyk ale refleksja
prawie filozoficzna. Pozdrawiam :)
Siły natury są ogromne i podziwiamy je od wieków. Czy
nie miało być- skarpy? Pozdrawiam.
Duma rośnie i rozpiera wiersz twój przekaz pokoleniowy
zawiera