WIERZBA PŁACZĄCA
Wierzba płacząca
Tuż nad brzegiem rzecznej wody
płacze stara wierzba zasmucona,
że nie może ujrzeć w wodzie swej urody
przy słonecznej wiośnie w kwiaty
przystrojona.
Dawniej woda czysta jak ta rosa z rana,
przy niej wierzba urodziwa z koralami
nad lustrzaną wodą w perłach rozśpiewana
przeglądała się urodzie dniami i
nocami.
Dzisiaj woda ozdobiona w śmiecie,
ścieki,
zapłakana z brudem w swym ubiorze,
zawstydzona płynie po przez kraj daleki
w szalejące z nieczystości morze.
Wierzba z przyjaciółmi płacze smutna,
pyta: czemu ty człowieku jesteś w rozum
goły
mściwy dla natury , bezlitosny i okrutny
na dodatek kopiesz sobie na grób doły ?
.
18-03- 2007 autor Wals
Oby nie było za późno zanim człowiek się upamięta w niszczeniu natury.
Komentarze (1)
tak z ekologią człowiek się mija..zaśmieca i niszczy
wszystko co się da...piękny wiersz