Wieś
bujają się połacie nieżyjącej trawy
kruszy się dzieciństwa mur
wiatr przyschnął do łodygi
złapany w puszkę nerwowo dźwięczy
pozostał na dłoni znak
w chabrowym kolorze
do jesieni
autor
bodzia
Dodano: 2017-07-14 12:13:47
Ten wiersz przeczytano 859 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
bardzo dziękuje za wspaniałe komentarze dużo w nich
refleksji bardzo się cieszę i pozdrawiam wszystkich
serdecznie
Świetny wiersz
Bardzo poruszające :) Na pewno jeszcze wrócę do tego
wiersza :) Pozdrawiam serdecznie +++
do jesieni już nam blisko ..
Ciekawy refleksyjny
wiersz!Pozdrawiam.
Żal tych łąk zielonych
i tego co było
wieś zmienia kolory
smutniejszy już widok.
Ładny wiersz klimatyczny, refleksyjny
Pozdrawiam
ładnie ...już nic nie jet takie samo nawet przyroda:-)
pozdrawiam
świetnie...mało treści, a pobudza do refleksji+:)
pozdrawiam bodzia
Ladnie:)
Pozdrawiam:)
dziękuje anula pozdrawiam
Dobrze że to nie moje oko widzi sielską wieś,
lepiej się odwrócić, jak razi i powiedzieć cześć.
bardzo dziękuje za komentarze serdeczności kochani
Ciekawy opis wspomnień z dawnych lat. Miłego dnia:-)
Ładnie:) Przeczytało mi się "wiatr przylgnął do
łodygi", ale to nie mój wiersz. Miłego dnia:)