Wiesz
może usiąść wrosnąć w ziemię
korzeniami dotknąć dna
znieruchomieć jak kamienie
którym wiatr melodię gra
może zasnąć gdzieś pod śniegiem
pod pierzyną zapomnienia
którą zima drobnym ściegiem
szyła światu bez wytchnienia
może w wodzie się położyć
i rozpłynąć zielonkawie
w tysiąc kropli roztańczonych
na dziedzińcu w morskiej trawie
może w cieniu pośród drzew
wtopić się w ten ciemny ślad
który wraz z nadejściem nocy
mój znajomy mrok by zjadł
może zacząć nową drogę
nowe życie nowe plany
najdokładniej wiesz co zrobię
przecież tak się dobrze znamy
w wierszu użyłem słowa które w języku polskim nie istniało...aż do dziś:))
Komentarze (8)
celowo złamałem rym w 3 i 4 zwrotce:))
Wiele można zrobić, mamy wolną wolę, a na jak niewiele
się decydujemy i pozostajemy w ramkach w jakie nas
wciśnięto. Wiersz przemawia i o to chodzi.
Wiersz ładnie skomponowany, gdyby nie załamanie rymów
w 3 i 4 zwrotce byłby super, a tak notka jest niższa.
Tak się dobrze znacie... taki piękny wiersz wygrywany
na rymach... Łapie za serce...
Czasem dobrze by było oderwać się od rzeczywistości.
Czasami chciałoby się przestać istnieć... Ty pięknie
wyraziłeś to w swoim wierszu. Wiersz wspaniale się
czyta. Brawo!
a nadzieja nadal trwa podoba mi sie twoje patrzenie na
swiat
Pięknie gdy z powodu znanego chce podmiot zapaść się
zniknąć i pięknie to opisał swoją dezaprobatę Dobrze
złapany stan ducha Brawo!