Wiesz, dlaczego

Kiedyś byłam cała w skowronkach,
aż zły amor złamał mi skrzydło,
lecz pobiegłam ciesząc się łąką,
bo mi życie wcale nie zbrzydło.

Otworzyłam poezji wrota,
wybaczyłam też, bo tak trzeba,
rannej rosie w oczy zaglądam,
rzeźbię drogę mojego nieba.

Nie znam smaku żadnej obrazy,
nie potrafię skrzywdzić człowieka,
chociaż życie wciąż raz za razem,
z jakimś biczem za węgłem czeka.

Nauczyłam się też w pokorze
zbierać gorzkie życia pacierze-
chcę w szczerości Tobie je złożyć,
wiesz dlaczego - po prostu wierzę.

autor

magda*

Napisany: 2013-03-26 Dodano: 2013-03-26 07:21:36

Ten wiersz przeczytano 1748 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie