wieszczom
rdzą się pokrył świerzop gryka
wypłowiała
łąka już nie pała panieńskim rumieńcem
z Księżyca Apollo wygnał Twardowskiego
Armstrong obrażony że pierwszym nie
będzie
za paskudny niefart wini Mickiewicza
a ten już od dawna na Wawelu w krypcie
kolejną część Dziadów opowiada wnukom
Słońce nadal świeci choć nie takie samo
rany przeszłych czasów zarastają żytem
a czucie i wiara w narodzie umiera
nie patrzcie na mistrza do pracy
wałkonie
wprzódy trzeba zasiać aby zbierać plony
autor
mroźny
Dodano: 2010-07-28 15:58:48
Ten wiersz przeczytano 733 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
myślę,że ziarno jest zasiane tylko trzeba je pobudzić
aby wzrastało Wiersz ma sens na zasadzie bez kołaczy
będziesz ,gdy fałd nie przysiądziesz Odezwa na tak
Pozdrawiam:)
wiara i czucie więcej mówi do mnie niż mędrca szkiełko
i oko :)
"nie patrzcie na mistrza do pracy wałkonie
wprzódy trzeba zasiać aby zbierać plony" cały wiersz
mi się podoba ale końcówka, jest świetna.
Nie chcę pisać jak Mickiewicz..wolę jak Kofta
:)..Jednak racja..trzeba coś stworzyć, bo innych
podczutuję a sam nic :(.. M.
Zdarza się siewcom zapomnieć, że "zasiali "; ha ha ha
rany przeszłych czasów zarastają raczej chwastem; siać
nie wystarczy trzeba doglądać i po co zbierać, niech
sobie rośnie - wiedza~!
Ha!
W to mi graj, to mi woda na mój młyn!
Choć tematyka moja ulubiona, zganić muszę - pierwsza
część wiersza ma się nijak do drugiej i Temat nie
bardzo współgra z nastrojem.
A ten mógł Pan zbudować - bo warsztatu Panu staje
(czytałem inne utwory).