Wietrze wiej
Wiej dziki wietrze wiej,
tam gdzie budzi się dzień,
tam gdzie noc zasypia,
przykryta kołdrą z mgieł.
Szumcie drzewa stare,
pieśni sprzed wielu lat,
opadają liście,
wiatr przed siebie gna.
Na rozstaju drogi,
przystanął człowiek i cień,
wędrują dziś razem,
jutro niepewne jest.
autor
wiki20
Dodano: 2019-02-24 20:58:32
Ten wiersz przeczytano 1528 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
bardzo mi się podoba
no to wieję ... :)
Wietrze wiej i przywiej Irenę z powrotem na beja.
Ślę moc serdeczności. :)
Ładnie.Też lubię wiatr.Pozdrawiam.
i właśnie za to wiatr uwielbiam... za ten żywioł, za
nieokiełznanie
dziękuję za odsłony i komentarze, pozdrawiam
serdecznie
Z lekkością pióra i tak się czyta,serdeczności Irenko
:)
Dokładnie, jutro nie jest pewne... Pozdrawiam
serdecznie +++
bardzo ładnie refleksyjnie - nigdy nie znamy
jutra:-)
pozdrawiam
Żyjmy dzisiejszą chwilą, jutro to za tysiąc lat. Ładny
przekaz.
Pozdrawiam :)
Piękny wiersz zmuszający do refleksji. Dziękuję za
odwiedziny i serdecznie pozdrawiam
Ładnie. Lubię wiatr.
Pozdrawiam:)
Mam tylko obiekcję - czy trafnie wybrałaś klasyfikację
rodzaju wiersza, ja widzę raczej wiersz wolny, bo z
rymem tu nie najlepiej. Wiem, chciałaś trafić w ten
rym daleki oparty na samych samogłoskach, ale moim
zdaniem nie do końca trafnie wyszło.
Za to treść całkiem przyzwoita.
Też zgadzam się z puentą :)
Pozdrawiam :)
Przyszłość zawsze jest niepewna. Nigdy nie wiadomo, co
przyniesie następny dzień.
Ale przynajmniej świeci słońce. :)
Dobry wiersz zmuszający do refleksji.
Pozdrawiam najserdeczniej Ireno.