Wietrzność

ja tez przekroczyłam próg własnej cierpliwości, mam w
nosie czyjeś złudzenia...albo się podporządkuje, albo
nie...dobry wiersz, odnosi się zapewne do wnętrza
wielu z nas

wiersz słowem bogatym w znaczenia pisany Porównanie
wsiąkanie w wilgoć liści to pokryta łzami nadzieja a
postać mima zewnętrznie trauma chowa tylko zmysły To
jest wietrzność Wiersz bardzo dobry:)

Taki wiersz cenię, jest lekki jak złudzenie.

zmienność, rozchwianie, to za mało, żeby
usprawiedliwić ucieczkę z życia...

Witam Wszystkich i bardzo dziękuję za przeczytanie,
mam awarię netu, teraz dostałam się do
bezprzewodowego....;-)))Godeon39 masz rację, brakowało
mi tego < wsiąkają > dziękuję i już zmieniam...;-)))*
pozdrawiam Was bardzo ciepło liści
szelestem...;-)))***

atmo kochana - udany wiersz! Podoba mi się
zakończenie:))

Witaj, szczypta tajemniczości,ale piękny.
Wytrzymaj jeszcze trochę, poczekaj.
serdecznie pozdrawiam.

Ciekawy wiersz.Myślę że geddeon39 dobrze radzi, też
zwróciłam uwagę na ten wers. Pozdr.

Bardzo ładny, metafory super :)
Pozdrawiam :)

piękne metafory oryginalne
pozdrawiam i zapraszam do mnie

Wietrzność ... złudzeń, tajemniczy przekaz.

Gdy sie traci zludzenia ,swiat staje sie pusty
podobny do uschlych lisci ,wiersz ma klimat jaki lubie
troche tajemniczy ,melancholijny

zatem - nie było Ci dane czarodziejko te czary
odczynić ze skutkiem, widocznie zaklęcie za malutkie i
cierpliwość zeszła razem z powietrzem, jak u koła
marcedeski, pozostały tylko ... 2 kreski.

W pierwszej zwrotce pokusiłbym się o małą zmiankę
wchłaniają na wsiąkają. Tak mi się wydaje lepiej.
Dobry wiersz:) Pozdrawiam

"przekroczyłam limit własnej
cierpliwości nie obudzę" Cierpliwość popłaca, lecz
czasami brakuje nam już sił by czekać.
Pozdrawiam :)