Więź

Sny są nicią rozpiętą pomiędzy domami
czasami bryłami i studniami umysłów
schodzących w głąb nicości
Żywa tętnica zagubionego związku
określa puls, określa życie

Bryły są częścią fizyki,
bryła ciała też chce być częścią,
ale jej potrzeba czegoś więcej niż fizyki
Jej potrzeba chleba rąk i wina nóg
i rozkoszy przeszywającej na wylot noc

Rozpostarty sweter wśród ruin,
a na nim ciała dwa chcą myśleć, czuć i jeść
tak było i tak być powinno
pikniki na trawie
rozmowy nieprzerwanie krążące sny
krążące żurawie i ślina i wiatr
i wiara i sens

Ona tam, ja tu, w środku żyła świata
tka ją pająk, zaginęła wśród nas
zgubiliśmy ją w skamienieniu i ambicjach
parę pustych lat i chwil wystarczy
by zgasła pulsacja duszy i uczuć,
a potem historia powrotów przez pot i łzy
przez dziwki i seks i co kto chce, do życia

Ta dziewczyna jest, a raczej była
taka delikatna i słodka
Teraz jej puls nie ożywia mojego
Nie, nie umarła
Tylko przestałem zaglądać w tą książkę
i patyna czasu oraz kurz pokryły ją
Znów 'zatriumfował' mój duch
szukający samotności

autor

Belamonte

Dodano: 2009-09-20 10:34:24

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie