WIĘZI

Patrząc przez kraty na świat, czekam zbawiciela,
Ziemskiego, skromnego, Anioła-Przyjaciela,
Czekam na jego dotyk, na szept, na spojrzenie,
Niech przyniesie co zechce: zgubę lub zbawienie.


Patrząc przez kraty na świat, śmierci rychłej czekam,
Skazany własnym wyrokiem, choć chcę, nie uciekam.
Nie mogę. Więźniem jestem, jestem swym strażnikiem
I kata swego w lustrze zobaczę, pewnikiem.

Tak czekam własnymi spętany więziami...
Tak czekam własnymi spętany więzami...

autor

Ademir

Dodano: 2007-07-19 15:42:14

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie