WIGILIA
Agnieszko z WildStoku, tęsknie i myśle o Tobie
Zbliża serca Nasze
wzywając do przebaczenia
jednoczy Nas wszystkich
bliskością oczu spojrzenia.
Obrazy życia na ziemi
utracone obrazy przeszłości
Nie sposób ich nie zaprosić...
Dobroci swej nadmiarem
słonecznym wodospadem łez
odnajduję krystaliczne słowa
uchwycone z Naszych dusz przestrzeni
Dzień Rodzinnego Przymierza
Wieczór Gwiazdkowego Przebaczenia
Wigilia
autor
ROMARIO
Dodano: 2008-05-22 16:36:45
Ten wiersz przeczytano 673 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
I tylko jeden mały smuteczek - dlaczego opisywana
przez ciebie wigilia jest tylko raz do roku, albo
nawet co kilka lat?