W wigilię periodu

Krótki wiersz o miłości;-)

Bogdanko, czemuż to prychasz pogardliwie?
I zgorszona wykrzywiasz usteczka w podkówkę?
Wyglądasz zaiste na niekłamanie obruszoną;
Bezlitośnie strofujesz, bez udziału lirycznych strofek.
Ogromne oburzenie gromi spojrzeń błyskawicami,
Zaperzona parzysz, jak nie przymierzając – pokrzywa;
Zacietrzewiasz się, choć nie podałem ciecierzycy,
Rozjuszona niczym buhaj lub cap – nacierasz.
Rozindyczony na kształt koguta ripostuję –
Przecie nie mam w sobie nic z wałacha ni z kapłona;
To zżymanie się na emocjonalne wyżęcie przez lubą.
Żachnąłem się na wzór rozdrażnionego żaczka.
Teraz kroczę minorowy, pochmurny, osowiały –
Podobny sposępniałemu puchaczowi.
Nabzdyczenie ogarnęło członki zaciekłością;
Ofukiwanie wykiwało żółcią zdumiony spokój.
A nocą, naburmuszony, spoczywam obok nadąsanej –
I spajają nas jedynie hemisfery wypiętych pup, pośladkami ościenne…

autor

Nathan

Napisany: 2014-12-21 Dodano: 2014-12-21 15:11:20

Ten wiersz przeczytano 1554 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Groteska Klimat Ironiczny Tematyka Walentynki

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie