WILK
HUK straszliwy sen mu przerwał
I na nogi szybko zerwał
Biegł przed siebie w cichy mrok
Ból palący niczym smok
Serce zmienione w głaz
Dało ciału spory czas
Nadzieje wypełnił sen
Niczym złoty lśniący Ren
Zaświecił Pan ciemności
Rozwiewając wątpliwości
Rannego wilka ból ukoił
W oczach swe odbicie skroił
Zamknął powieki
Duszę zabrał by cierpienia
Już nie zaznał
autor
Klaudia Linkowska
Dodano: 2013-09-02 20:04:14
Ten wiersz przeczytano 1218 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Wilk a ja znów pomyslałam o wilkołaku... Pozdrawiam
serdecznie :))
Podoba mi się. Pozdrawiam.
Skojarzył mi się z "Obławą" J.
Kaczmarskiego :)
Tekst wymaga dopracowania.
Pozdrawiam.
W siódmych wersie powinno być wypełnił
Smierć czeka każdego tylko nie wiadomo dnia którego
Treść tego wiersz fakt nam ten przybliża
p o z d r a w i a m
mrocznie fajna opowiesc pozdrawiam serdecznie