WILK I ŚWINKA

Pewna "Świnka" pręgowata
i ponadto piegowata.
Po żołędzie się wybrała
w ciemnym lesie ich szukała.

Chociaż późna pora była,
nic nikomu nie mówiła.
Że wychodzi w wielkie lasy,
uzupełnić swe zapasy.

Idąc patrzy, las dębowy,
pod nim przysmak żołędziowy.
Do koszyczka prędko wkłada,
i co nieco też zajada.

Takie smaczne te żołędzie,
całe stosy leżą wszędzie.
Nazbierała koszyk spory
i dwa pełne wielkie wory.

Wraca drogą już zmęczona
w noc tą ciemną wystraszona.
Napotyka "Wilka Złego"
okrutnika przebiegłego.

Na prosiaczka szczerzy zęby,
piana toczy mu się z gęby.
Myśli, uczta z niego będzie,
świnki kwiki słychać wszędzie.

Woła głośno "gwałtu! rety!
obudziła w norkach krety.
A przed laskiem krówka stała,
jej wołanie usłyszała.

Wpada prędko do chlewika,
bądźcie cichooo... drzwi zamyka.
Wszystkim zaraz opowiada,
że tam Wilków jest gromada.

Zaraz widły, grabie wzięli,
uratować wieprzka chcieli.
Pierwszy ruszył baran stary,
za nim poszły psy ogary.

Koń z zaprzęgiem już gotowy,
wszyscy spieszą się na łowy.
Wielka była zawierucha,
Burek zerwał się z łańcucha.

Baran rogi swe szykuje,
i spokojnie wyczekuje.
Kto tę walkę wygrać może,
biednej śwince tu pomoże.

Niedaleko Skunks przechodził
i zwaśnionych wnet pogodził.
Strzelił gazem jak z armaty,
aż z fetoru uschły kwiaty.

Prosiak złożył mu ukłony.
Wilk uciekał jak szalony.

Morał taki: drogie dzieci.

Niepotrzebne są armaty,
by wykurzyć Wilka z chaty.

Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2017-03-10 Dodano: 2017-03-10 15:02:51

Ten wiersz przeczytano 2205 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Bajka Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie