Wilk i wikt

Dzieki Zosienko. - dzięki!
Dobrych snow:)

8 komentujących 25 punktów, prawdziwe
dzieło,gratuluję.

25 punkcik ode mnie.
Lubię tu zajrzeć.
Dobrej nocy :)

Pisareczko - nie zawracaj mi tego, czego zawrocić nie
dasz rady: to moje jedyne dla ciebie dobre slowo:
odp... (odpowiedź, jesli nie znasz rozwinięcia
skrotu))

Panie Burski, znowu wyjątkowa sytuacja. Punkty z
kapelusza.
Proceder zasługujący na nobla, autor oczywiście nic o
tym nie wie, hehehehe

Cuda się dzieją?- to czwartyjuz wiersz z taka
historią: 10 komentarzy i 21 głosow. Czegos chyba nie
rozumiem.

Leonie.nela - bo jeszcze ta chwila do ciebie nie
dotarła.
Wiktorze - przeistoczenie to długa chwila.

no cóż każdy ma pogląd i doświadczenia własne ja mam
tylko pytania na które nikt mi jeszcze nie
odpowiedział

Jastrzu! - masz racje, ze wiersz jest slabszy
literacko. Jko zatytulowany "Wilk i wikt" i obejmujący
całość - po za dwoma fragmętami związanymi z
cmeentarzem rembertowskim - powstal na początku lub w
polowie lat dziewięćdziesiątych - w stanie
podwyższonej pozycji emocjonalnej, po zaniechaniu
przyjmowania lekow. Stany takie - w okresie
zaawansowanej wieloletniej kuracji zawsze byly bardzo
wyczerpujące: objawiały się bezsennością i trudnością
w skoncentrowaniu na jednym zajmującym zagadnieniu. w
tworczości - objawialy se obniżonym stopniem
krytycyzmu i skłonnością do nadmiernego rozciągania
utworow. Częsci utworu związane z cmentarzem - zostały
wprowadzone do utworu wiele lat po zaistnieniu
opisywanych zdarzeń - ad hoć - bezpośrednie dolączone
do utworu w czasie jego pierwszej publikacji - w 2017
rNajbliższa moja publikacje planuję - jako cząstkowe
przedstawienie moich przygod z obserwowaniem "zjawisk
cudownych" wraz z krociutkimi przemysleniami -
dlaczego są takie, a nie inne, dlaczego nie są
powszechne lub za powszechne i cudowne nie są
uważanne.
Pozdrawiam serdecznie:)
To będą jedynie przemyślenia człowieka bez
przygotowania teologicznego, startującego w dorosle
zycie - ze światopoglądem skrajnie marksistowskim.
Jesze raz - pozdro:)

Echinaceo i Anno! - cieszę się, ze moj świat, ktory
zwykle nie różni się chyba od oglądanego przez
wszystkich na kazdym kroku Was wciągnął. Świt ten
znają jedynie moi najbliżsi przyjaciele, a przez wiele
lat nie mowlem o nim lekarzom. Ich stanowisko wynikac
musi nie tyle z ich wiedzy (bo są tacy, co mają wiedzę
o Panu bogu) co z ich pozycji moalnej, z nakazu:
trzeba leczyć! - jednakże potrzeba leczenia - nie jest
rownoznaczna ze scizofenicznością mojego oglądu.
Żawsze poszukiwalem pomocy medycznej głownie z uwagi
na podwyższone stany emocjonalne - początkowo ( przez
pierwsze lata) wynikające jak się zdaje z dotyczących
mnie dramatycznych wydarzeń, w póżniejszych latach -
być może wynikających z "nauczenia sie" mojego
organizmu (pod wpływem wieloletniej kuracji) do
normalnego funkcjonowania jedynie pod wpłyewem
oddzialywania srodkow farmakologicznych. zapowiedź
mojej "choroby" - jako ewentualnej - ratunkowej
"scieżki zyciowej" podsłyszalem w wieku 5-6 lat, z
informacją, ze najwyżej "zrobi się ze mnie wariata, bo
to jest bardzo proste" a dzialania są takie,"że ja sam
za wariata będę się uważał".
Tak więć mam pewne podstawy, by zastanawiać sie ,czy
moja choroba nie zostala zpreparowana,choc oczywiście
- wiem, ze obecnie nie jestem już zrowym czlowiekiem.
Nie mam jednak podstaw do wątpliwości co do zdrowych
moich zmyslow, mimo że lekarze nie mają podstaw do
zanegowania moich doświdczeń zyciowych - jako
chorobowe. Doświadczenia te- wskazywąc by mogły na
corobowe urojenia, zwidy wzrokowe, co potwierdzałoby
schizofreniczny jedynie charakter - choćby takiego
zjawiska, jak opisane w wierszu. Zanegowanie
chorobowego charakteru tych zjawisk - byłoby czynnym
wystąpieniem przeciwko calej ukrytej machinie tajnych
służb i ich oddziaływaniu.
Pozdrawiam serdecznie:) i - zapewniam (co brzmiec może
śmiesznie) o moich zdrowych zmyslach

Ja też nie wierzyłam w cuda, ale uwierzyłam w
szczęście, które mi dopisało - ŻYJĘ! Wiersz bardzo
zajmujący... Pozdrawiam, Wiktorze :) B.G.

bardzo na tak pozdrawiam

PS: Prawdziwość Twoich przeżyć widać. Ale - być może
dlatego, że nie dawałeś sobie rady z myślami, kiedy
próbowałeś wyjaśnić to, co zobaczyłeś - wiersz jest
słabszy literacko od innych Twoich.

Dla wielu cudów da się znaleźć "racjonalne"
wyjaśnienie. Tylko po co? Cuda to są znaki dla nas, by
naprowadzić na dobrą drogę. Czas poszukiwania
wyjaśnień opóźnia moment wejścia na tę drogę.
"Czucie i wiara więcej mówi do mnie, niż mędrca
szkiełko i oko."

ktoś kto widział tyle cierpienia ma prawo wątpić, choć
gdzieś na dnie tli się wiara dziedziczona po
przodkach.
Wciągnąłeś mnie w swój świat.