WIOSENNA ŁĄKA
Błądząc stopami po zielonym niebie
zbieram stokrotki jak gwiazdy rozsiane
co z pączków ledwie widocznych rozkwitłe
cudowny dywan
stworzyły nad ranem
W cichej zadumie nad marnością świata
jawi się obraz szczęśliwości wielkiej
kiedy to mogę tylko żyć nadzieją
że kiedyś razem
a na razie tęsknię
W tych to stokrotkach szukam twojej
twarzy
i dnia tamtego co niezapomniany
kiedy wręczyłeś mi malutki bukiet
wyznając miłość
mój kochany
Komentarze (18)
tęsknota, nadzieja i stokrotkowe wspomnienia... idzie
wiosna ...
pisałeś to rankiem, patrząc na rozchodzące się w
słońcu obloki? czuć. przyjemny.
Miło było przeczytać.Pozdrawiam.
Takie romantyczne chwile zostaja w pamieci na
zawsze...pozdrawiam
zajrzałem i zagłosowałem
piękny wiersz... tęsknotę czuć na odległość.
pozdrawiam ciepło :) +
Żeby można było zawrócić czas, albo umieć wyczarować
to czego się pragnie. Nic z tego, jest jak jest.
Ciepły i romantyczny wiersz.Pozdrawiam
Ileż wspomnień jest związanych z cudowną porą jaka
jest wiosna.
Piękny wiersz aż pachnie ta łaką stokrotkową :)
Ciepły i romantyczny wiersz. Wiosna wyzwala w sercach
wspomnienia i miłość.
Gdzież lepiej wyznać miłość jak nie na łonie natury.
Piękny. Pozdrawiam.
Piekny wiersz ale o tym wiesz
Ładnie wiosennie o stokrotkach i uczuciu, wiersz
podoba mi sie.
wiosna=miłośc.... rozbudzają sie uczucia.... ;))
ładnie
Wiersz jest trochę chaotyczny.Ale dużo w nim uczucia.A
to jest bardzo istotne na tej stronie!