Wiosenna nieśmiałość
Z cyklu "A w miom ogrodzie"
Wiosenna nieśmiałość w sadzie się
ukryła,
by zawzięta zima jej nie zobaczyła,
każdego wieczora w pąkach się zamyka,
rankami zaś budzi ją światło promyka.
Już pędy jabłoni różem ozdobiła,
a gruszę wyniosłą bielą ukwieciła,
która swym rozmiarem nad sadem góruje,
przez co królowanie wszem manifestuje.
Porzeczka i agrest w listeczki się
stroi,
choć blada ich zieleń trawom nie dostoi,
forsycja już pędy żółcią przystroiła,
korona derenia od złota zalśniła.
Jeszcze kwiecień-plecień straszyć będzie
chłodem,
panosząc się nocą nad moim ogrodem,
te chwile wiosenne pełne nieśmiałości,
są dla mnie obrazem boskiej
cudowności...
Komentarze (39)
Wiosna delikatnie wdziera się do ogrodu, malując
drzewa różami i liśćmi, a kwiaty migoczą w promieniach
słonecznych, tworząc piękny obraz harmonii natury.
Piękna, klimatyczna i nastrojowa treść, choć
nieśmiała.
(+)
Bardzo ładnie. Od tytułu po puentę.
Śliczny przyrodniczy wiersz. Pozdrawiam ☺️
Bardzo ładny wiersz przyrodniczy.
Wiosna, to msz najpiękniejsza pora roku.
Miłej niedzieli życzę Marianie:)
Kocham wiosnę. :-)) Wiosna niesie nadzieję na lepsze
jutro.
Pozdrawiam
wiosna budzi przyrodę do życia,,pozdrawiam:)
Pozdrawiamy przyjacielu Ciebie i Twoją rodzinę ...
Jadzia się uspokoiła tylko oko mi podbiła ...ale jest
oki ...
pięknie i wiosennie
pięknie delikatnie - pierwsze zwiastuny wiosny
zachwycają każdego;-)
pozdrawiam
Pozdrawiam z Czech przyjacielu dziękuje za wizytę ...
Pozdrawiam i głos zostawiam ;) +
Wiosna w kolorze nadziei...
Pozdrawiam cieplutko:)
bardzo tu ładnie :)
Przepiękny, przyrodniczy wiersz, a taka nieśmiałość
jest czasem nawet potrzebna.
Ładnie w tym wierszu i w Twoim ogrodzie. Wiosna!
Pozdrawiam Marianie:)