Wiosenne jarzębiny

Piękne miłosne wspomnienie!
Pozdrawiam dobranocnie Jędrusiu i dzięki za sugestię
(tak było w pierwotnej wersji ale zmieniłam. Myślę, że
tak jest poprawnie:-)

czytając taki wiersz, można tylko wzdychać z
rozmarzenia

Tak sobie zerknęłam, ku rozeznaniu, a tu takie piękne
pachnące wiśniowo jesienne wspomnienia, Ujęły mnie.

Jesień skrojona na miarę wiosny... Och! :-))

Przecudna ta wiosna w jesiennym sercu! Wymiękłam...
!!! :)

Ładny i miły wiersz.

ładny wiersz! Pozdrawiam!

Czerwona jarzębina szumiała gdy ujrzałem ciebie...Nie
bez kozery moja babunia warzyła nalewki z owych
cudownych, leczniczych i czerwonych kuleczek. Dlatego
szumiała gdy ...Przywołujesz wspomnienia swoim
dziełkiem andre ;-)

W każdej formie jesteś w formie
Autorze...
+ Pozdrawiam

Pięknie opisane!

po prostu pięknie :) pozdrawiam

Zaskoczyłeś tak pięknym zakończeniem. Pozdrawiam
andreasie.

Piękny wiersz! Pozdrawiam!

Być może jestem staroświecki ale dla mnie jarzębina
zawsze kojarzy się z miłością.
Pozdrawiam serdecznie Andrzeju.

Zaczęłam pisać w południe, ale z przyczyn
niezawinionych jeszcze raz próbuję teraz.
Jeśli w wierszu pojawia się jarzębina, to moje
czytanie zawsze podąża w inną stronę i ja nic na to
nie poradzę, ani Ty.
Wszystko się zgadza, tylko u mnie dotkliwiej w
tęsknocie, wspomnieniu, zapamiętaniu ważności jej
korali.
Dlatego bardzo podoba mi się Twój wiersz, poruszył.
Pozdrowienia, Andrzeju.