Wiosennie
Wychłodzone noce, świty rozbielone -
to ostatnie tchnienie konającej zimy.
Wiosno - z utęsknieniem dziś piszę o
tobie.
Zieloną nadzieją cuda w sercu czynisz.
Ledwie nikły pączek rozkwitnie
miłością,
którą jesień w dziwnym półśnie
zostawiła.
Przygarnij z czułością - zmarzniętą i
drżącą.
Biedną na przednówku, samotną, niczyją.
Pozwól słońcu dotknąć życiodajnym
ciepłem.
Wyrwij z odrętwienia i przyspiesz
krążenie.
Z każdą cenną kroplą radości w niej
więcej,
nabiera śmiałości, dojrzewa, pięknieje.
Sadem rozkwieconym, pszczołą i motylem.
Subtelną stokrotką wśród soczystej
trawy.
Bazią, która żyje tylko krótką chwilę,
niepozornym listkiem na drzewie wciąż
nagim.
Gdy nabierze mocy w ramionach natury,
powróci uczuciem, przeniknie do duszy.
Zapragnę kochany, abyś mnie przytulił.
Od wiosny miłości będziemy się uczyć.
mamusia45
Komentarze (39)
Och, wiosno tyle próśb do Ciebie niesie się w
przestrzeń!
Piękny wiersz
Serdecznie pozdrawiam
-zapachniało, zajaśniało-
Wiosna - zmysłowa nauczycielka.
Pozdrawiam
bardzo pięknie napisane, przeczytałam z przyjemnością
:-)
Serdeczności dla wszystkich odwiedzających :) :)
Co za rymy, co za treść. Adam Mickiewicz jest Twoim
przodkiem? Zachwycam się!
Ładne rymy, miły temat, upragniony i wyśniony-
przebudzenie wiosny.
Pozdrawiam. Też czekam na wiosnę :)
Puenta super - daje chęć życia i działania - czyli do
tzw. akcji.
Pozdrawiam:)
Zacząć trzeba od wiosny,to przecież ludzka pora
miłości...miłego.
Natura - i wiersz - powoli rozbudza się, jak człowiek
z głębokiego snu -hibernacji - aby zapragnąć... -
wzajemnej miłości.
Piękny wiersz. - Pozdrawiam serdecznie:)
Tak, wiosna ma tą moc w sobie, aby uczuciem
łączyć ludzi w pary.
Pozdrawiam wieczornie
Jeszcze raz dziękuję wszystkim za ciepłe słowa :)
Pozdrawiam :)
Pięknie
Piękny ciepły wiersz wypełniony pięknem natury i
miłości. Pozdrawiam ☺️
Treść i forma przemawia!
Pozdrowienia przesyłam :)