Wiosenny deszcz

Nie bój się, to tylko deszcz.
Niebo opłakuje śmierć starego czarodzieja.
Oblewa nas byśmy bez wstydu wszyscy jednakowo mogli zapłakać.
On nie zmartwychwstanie.
Wygasła jedna z najjaśniejszych gwiazd
ale iskierka pozostanie w mym sercu
aby pomagać w najtrudniejszych chwilach.
Wzniecać ogień i poruszać wiatr
pomiędzy wielkim czasem z ziemi i wody.
Dżdżownice wypełzły spod ziemi dla wody
i by oddać pokłon Wielkiej Matce.
Gasnącej Puszczy Najbliższego Dobra.
Kiedy noc staje się dniem
nie lękam się śmierci
tylko zbyt szybkiego końca życia.
Nadchodzi lato, a za wiele lat
schowam parasol i zdejmę kaptur
by zabrał mnie grom
z samego nieba.

autor

Wiwern

Napisany: 2010-05-18 Dodano: 2010-05-18 19:12:51

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie