Wiosenny dojrzały wiatr

Posiadłem ciebie jak wiatr wiosenny,
nucąc językiem nabrzmiałe słowa.
Wabiąc do środka drżącą melodią,
która na wszystko jest już gotowa.

Perłami świata otulę ciebie,
nicią pajęczą zwiążę więzami.
Dotykiem porwę już w tę noc ciemną,
gdzie księżyc świeci między gwiazdami.

Wargi wilgotne twarde soczyste
a powiew wiatru studzi ramiona.
Gładząc jak puchem myśl opętaną
wsłuchany w rozkosz twojego łona.

Rozchyla płomień ten kwiat lotosu,
piersi gorące jak promień słońca.
A zimny wicher oblany lawą,
rozpala wsuwa się aż do końca.

Ten puch rozkoszy działa jak wino,
prowadzi w letarg muzyką płynie.
Bo jest namiastką wielkiego szczęścia,
które z miłością nigdy nie zginie.

autor

Prymus

Napisany: 2020-03-15 Dodano: 2020-03-15 13:53:13

Ten wiersz przeczytano 1410 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie