Wiosenny epizodzik

Ciepełko nieznane
dotknęło go w czółko
O rety! Ja żyję!
Zdziwiło się ziółko

Maleńkie, zielone;
Samotne? Nie, w tłumie!
Braćmi otoczone -
- już nic nie rozumie

Niedawno, przed czasem,
zszarzałe, zmęczone
leżało pod lasem
przez wiatr przepędzone

Ulewy deszczowej
biczami stargane
w śniegu bieli nowej
głęboko schowane

Czekało już końca,
nadzieja precz prysła,
gdy nagle moc słońca
weń życia dech trysła

Z radością więc patrzy
ku niebu i rośnie,
zło zimie wybaczy
kochając się w wiośnie

A ta, z jaskółkami
rozdaje w pochwale
pomiędzy ziółkami
zieleni medale

autor

bea64

Napisany: 2008-03-23 Dodano: 2008-03-24 05:56:11

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie