Wiosenny park
Park
Rozświecony słońcem,
promieniście rozjaśnił
konary drzew.
Wiatr
rozszumiał wierzbę
i skrył się,
leciutko kołysząc gałązkami.
Ptak
siadł na gałązce,
filuternie mrugnął okiem,
śpiewem rozperlił park.
Trawa
zielona rosą
drażni zapachem,
seledyn drzew
przyciąga wzrok stęskniony.
Wiosno!
Cudzie życia,
dajesz nadzieję sercom znękanym,
pragnącym ciepła.
Wiosno!
Jak mam Cię nie sławić
za ten cud
Komentarze (2)
wiosna prawdziwie otwiera naszą wrażliwość.
pozdrawiam.
Obrazowo. Ciepło. Podoba się. Czytam sobie - wybacz,
takietam private "widzenie":
"Objęło słońce,
promieniście rozjaśniło
konary drzew.
Wiatr
rozszumiał wierzbę
i skrył się,
leciutko kołysząc gałązkami.
Ptak usiadł,
filuternie mrugnął okiem,
śpiewem obudził park.
Trawa pospołu
z zielona rosą
drażni zapachem
przyciąga wzrok stęskniony.
Tylko mbsz - przepraszam.
Pozdrawiam:)